Het nieuwe directieteam staat begin jaren ’80 al voor een forse uitdaging. De economische malaise slaat in Nederland hard toe. Ook Berkvens ontkomt niet aan de recessie. Voor het eerst in de geschiedenis loopt de jaarlijkse omzetgroei in vlakke deuren terug. Omdat de productiecapaciteit toch zoveel mogelijk moet worden benut, zijn er tijden dat de fabriek tot de nok toe volstaat met deuren. Gelukkig heeft Berkvens meerdere ijzers in het vuur. De omzet van Berkvens groeit juist tijdens de economische crisis. Met werktijdverkorting en andere maatregelen weet Berkvens deze economische storm te weerstaan. Zowel de fabriek in Someren als in het Belgische Houthalen is rond 1985 toe aan nieuwe investeringen. In 1987 hakt algemeen directeur Iron van Dooren de knoop door. Bedrijfseconomisch is het beter om de totale productie op één plaats te concentreren. Voor Iron van Dooren is het helder: een van de twee vestigingen zal moeten sluiten. De kaarten lijken het gunstigst te liggen voor de vestiging in Houthalen. In België krijgen bedrijven sneller en meer subsidie om de werkgelegenheid te behouden. Maar zeker bij een familiebedrijf spelen emoties en lokale verbondenheid een grote rol. Someren is de thuisbasis van Berkvens en dat geeft uiteindelijk de doorslag. Met pijn in het hart beslist de directie dat de fabriek in Houthalen moet sluiten.