Berkvens bouwt al snel de activiteiten uit om marktkansen te benutten. In de jaren ’60 is de woningnood in Nederland hoog. Doorzonwoningen worden in groten getale gebouwd.  Veel van deze woningen zijn uitgerust met een eenvoudige inbouwkeuken: een aanrechtblad met enkele standaard kastjes. Aannemers kloppen bij Berkvens aan met de vraag of zij deze keukens voordeling en snel kunnen leveren. Via een nogal toevallige ontmoeting met een Nederlands bedrijf op de bouwbeurs komt commercieel directeur Iron van Dooren in de toenmalige DDR terecht. Het Nederlandse bedrijf heeft contacten met een keukenfabriek in de DDR dat geïnteresseerd is in het leveren van eenvoudige keukenblokken. De allereerste contacten met de Oost-Berlijnse fabrikant worden behoedzaam gelegd. Iron van Dooren wil eerst zien wat voor vlees hij in de kuip hooft voordat hij zaken gaat doen. Hij reist rond 1965 af naar de DDR. In die tijd niet de meest eenvoudige onderneming. Maar de reis blijkt de moeite waard: de prijs is goed en de kwaliteit redelijk. Met hier en daar wat technische aanpassingen en een strakke regie zou achter het IJzeren Gordijn een interessante zakenpartner kunnen schuilen. Iron van Dooren gaat het avontuur aan, ondanks voortdurende tegenwerpingen van Piet Berkvens dat ‘het toch niks wordt’. De groeiende verkoopcijfers in de daaropvolgende jaren stellen Iron van Dooren echter in het gelijk. Het eerste voorzichtige zakencontact ontpopt zich in de loop der tijd tot een bloeiende handel met de DDR. Dit land wordt voor Berkvens dé leverancier van goedkope keukens.